Проговорите

1. Do you speak English?2. Parlez-vous français?3. Parla italiano?Задатак за све: превести ове реченице на српски. Јесте ли их превели? Сигурна сам да знате одговоре, али хајде да их ипак напишемо и овде:1. Да ли говорите енглески?2. Да ли говорите француски?3. Да ли говорите италијански?Ако су вам одговори тачни, зашто велики број људи (увек част изузецима) дозвољава себи тако велику грешку? Наиме, сигурно сте и ви чули да многи кажу: „Причаш немачки?“, „А колико језика причаш?“.Да разјаснимо једном за свагда. Матерњи или страни језик можете само да говорите, а никако да га причате. Можете, евентуално, нешто лепо да нам испричате на неком страном језику али не можете њега причати.Глагол причати подразумева такву допуну да када нешто причате, можете то и да препричате и да испричате. А језик сигурно не можете да испричате докраја. Причајте приче, причајте бајке, причајте о било чему на ком год језику желите ако умете да говорите тај језик.И када дете изговори (а не: исприча) прву реч на матерњем језику, мама и тата ускликну: „Проговорио је!“, а не – пропричао је!Енглески глагол speak никада не може да значи причати, већ увек говорити. Исти је случај и с француским parler и италиајнским parlare. Исти је случај и с многим другим страним језицима, па и с нашим српским – говорити није исто што и причати.Заиста је невероватно колико је глагол причати потиснуо, признаћете, тако леп глагол говорити. Неправилна контрукција причати језик толико се одомаћила у српском да се готово свакодневно чује и на телевизији и у обичном разговору. И сами видите – разговору, а не – причи!Мене је скоро питала једна особа : „А ти баш добро причаш италијански?“ Ја сам шаљиво одговорила да италијански не причам никако, већ да га говорим. Особа се, наравно, после даљег објашњења увредила и наљутила, јер сам ја можда хтела да овим докажем да поред тога што добро говорим италијански, знам нешто и на правилном српском.Но добро. То није битно. Битно је да сви упамтимо да се језик говори, а не прича. А ако и желите нешто да причате и испричате на неком језику, ипак морате прво да научите да га говорите. И тачка.

Pubblicato da Milica Marinković

Zdravo! Mi chiamo Milica Marinković, sono nata e cresciuta in Serbia. Molto presto ho incominciato a esplorare culture nuove attraverso le loro lingue. Dapprima quella inglese, poi quella francese e finalmente quella italiana. Dulcis in fundo, direi, perché quest’ultima scelta ha avuto il maggior impatto sulla mia vita. Infatti, dopo aver conseguito la Laurea e il Master in Lingue e letterature romanze all’Università di Belgrado, mi sono trasferita in Italia, dove ho iniziato i miei studi di dottorato di ricerca. In Serbia ho avuto la fortuna di essere stata borsista statale e comunale per tutta la durata dei miei studi, in Italia ho ottenuto la Borsa di studio del Governo italiano, ma il 2014 mi ha vista vincitrice della prestigiosa borsa di studio canadese Bourse Gaston-Miron, offertami dall’Associazione Internazionale degli Studi Quebecchesi (AIEQ). Dopo essermi perfezionata in Canada come ricercatrice in Letteratura francofona, ho conseguito il titolo di Dottore di ricerca presso l’Università degli Studi di Bari, anche se i miei studi e le mie ricerche non sono tutt’ora terminati. Infatti, mi ritengo un’eterna studentessa e ricercatrice e ciò si riflette sulle mie esperienze lavorative che richiedono continui approfondimenti ed evoluzioni. I miei ambiti professionali sono insegnamento, traduzione e scrittura. Subito dopo il diploma liceale ho iniziato a insegnare il francese ai più piccoli e allora ho capito che non avrei mai smesso di trasmettere le mie competenze agli altri. Ad oggi ho accumulato diverse esperienze come insegnante di francese, italiano e serbo, sia nella pubblica istruzione, nell’ambito universitario, aziendale e privato. Come traduttrice, oltre alla traduzione dei documenti, posso ritenermi orgogliosa di aver dato la voce italiana a uno dei maggiori scrittori della letteratura serba, Jovan Dučić, traducendo, insieme alla collega Valeria Uva, il suo capolavoro Città e chimere (Bari, Stilo Editrice 2015), così come a Vladan Matijević, uno dei più importanti scrittori contemporanei, traducendo il suo romanzo Lezioni di gioia (Lugo, WhiteFly Press 2015). Coltivo la mia passione per la scrittura in lingua italiana sia come autrice di romanzi (al mio attivo ci sono Piacere, Amelia, pubblicato nel 2016 dalla casa editrice barese Les Flâneurs Edizioni e In serbo, uscito nel 2019 sempre per i tipi de Les Flâneurs) e di diversi racconti, pubblicati su riviste e raccolte, come curatrice di varie antologie poetiche, come redattrice della rivista “incroci” (Bari, Adda Editore). E, naturalmente, come blogger di questo sito. Visualizza più articoli